Witamy na Zamku w Kilkenny
ZAMEK KILKENNY położony jest na strategicznym wzgórzu wznoszącym się nad Starym Miastem Kilkenny (High Town of Kilkenny), z widokiem na most na rzece Nore. Przez 8 stuleci istnienia Zamku Kilkenny wprowadzono wiele zmian w jego strukturze i dziś obiekt ten stanowi interesujące połączenie wielu różnych stylów architektonicznych. Oryginalny anglonormandzki kamienny zamek zbudowano dla Williama Marshalla, IV Hrabi Pembroke (ok. 1146-1219), w pierwszej dekadzie XIII wieku. Następnie przez 600 lat zamek Kilkenny stanowił własność i główną rezydencję irlandzką rodziny Butler – począwszy od Jamesa (ok. 1360-1405), III Hrabiego Ormonde, który odkupił zamek w ok. 1391 r., aż do roku 1967, kiedy to Arthur, VI Markiz Ormonde (1893-1971), wspaniałomyślnie przekazał zamek mieszkańcom miasta Kilkenny za symboliczną sumę 50 funtów. Budynki zamku otoczone zostały opieką Urzędu Robót Publicznych (OPW – Office of Public Works) w 1969 r., odkąd prowadzi się tam istotne prace archeologiczne, konserwacyjne i programy odnowy.
Korytarz wejściowy skonstruowany został w trakcie przebudowy w XIX wieku i biegnie przez całą długość bloku. Część centralna stanowiła porte-cochère – portyk dla powozów, który później powiększono i połączono z korytarzem. Dodaje to wnętrzu gotyckiego wymiaru i umożliwia swobodę poruszania się.
Salonik odtworzony został do swych oryginalnych rozmiarów w latach 30. XIX wieku, a 20 lat później służył za pokój wypoczynkowy, do którego damy przechodziły po posiłku, pozostawiając mężczyzn w jadalni przy porto i cygarach. Na ścianach widnieją pozostałości ręcznie malowanej tapety chińskiej z jednobarwnym wypełnieniem wykonanym w pracowni Davida Skinnera. Kominek jest XIX wieczną reprodukcją wcześniejszego modelu francuskiego.
Jadalnia pełniła swoją rolę w latach 60. XIX wieku. Na ścianach rozpościera się ręcznie wykonana tapeta. Żeliwny kominek przedstawia Dionizosa w rydwanie zaprzężonym w dwa tygrysy lub leopardy, a jego wnętrze zdobią kwieciste i klasyczne wzory.
Hol wejściowy służył witaniu gości po przebudowie zamku XVII wieku, a w późniejszym czasie powierzchnia pomieszczenia uległa powiększeniu. Konstrukcja wejścia w masywnej ścianie kurtynowej była dwukrotnie modyfikowana w XIX wieku. Czarno-biała posadzka również pochodzi z XIX wieku, a ogromny marmurowy stół wsparty jest na XVIII wiecznej podstawie. Obrazy w holu stanowią rodzinną kolekcję, która została nabyta przez rząd irlandzki w 1995 roku.
Parter. Przez cały okres użytkowania zamku nazwy i przeznaczenie komnat ulegały zmianie wraz z panującą modą. Na przykład w tym miejscu w XVII wieku znajdowały się apartamenty książęce.
Schody główne. Imponujące XIX wieczne mahoniowe schody zostały zaprojektowane i wykonane przez lokalną firmę R. Furniss & Son z Kilkenny. Prowadzą do komnaty z arrasami oraz na I piętro.
Komnata z arrasami mieści się w Wieży Północnej. Warto zwrócić uwagę na grubość zamkowych ścian. Chociaż kształt pomieszczenia się zmienił, okrągła jego część wciąż zajmuje przestrzeń XVII wiecznej Wielkiej komnaty, której ściany zdobiły wytłaczane i pozłacane skórzane dekoracje. W XVIII wieku zastąpiono je arrasami, które poddawane są obecnie konserwacji w innym miejscu. Ręcznie wykonana tapeta w stylu gotyckim należy do elementów nowoczesnych.
Pierwsze piętro. Znajdowały się tutaj XVI i XVII wieczne apartamenty z bogato umeblowanym salonem zdobionym wspaniałymi arrasami. Podwójne drzwi prowadziły do sypialni głównej i dalej do alkierza księżnej w Wieży zachodniej. Dziś, podobnie jak w XIX wieku, przestrzeń tę zajmują Przedpokój, Biblioteka i Salon.
Przedpokój. Ta nieduża komnata i pokój poniżej powstały w miejscu znajdujących się tam wcześniej kamiennych schodów.
Biblioteka. Dekoracje są rekonstrukcją stylu umeblowania z drugiej połowy XIX wieku. Po odnalezieniu pozostałości oryginalnej tapety pod listwami przypodłogowymi firma z Prelle of Lyons we Francji wytkała wierną kopię wzoru na jedwabnej popelinie francuskiej, która zdobi teraz ściany. Jedwabne zasłony z adamaszku wykonane są przez tę samą firmę, natomiast listwy są oryginalne i dopasowane do reprodukcji pozłacanych liści. Regały na książki skonstruowano na wzór oryginalnej szklonej biblioteczki mahoniowej wyeksponowanej w prawym końcowym rogu pokoju. Lustro zawieszone nad kominkiem również zostało odrestaurowane i ponownie pozłocone. Dywany w stylu berberskim wzorowane są na motywach izmirskich i zostały wytkane przez firmę Woodward Grosvenor, która wykonywała również oryginały.
Salon umeblowany jest w stylu podobnym do biblioteki. Na ścianach wiszą obrazy z oryginalnej kolekcji Ormonde. Na ścianie końcowej widzimy obraz z XVII wieku zatytułowany Pięcioro najstarszych dzieci Karola I (The Five Eldest Children of Charles I) nieznanego artysty, będący kopią oryginału autorstwa malarza flamandzkiego, Antona van Dycka. Po lewej stronie znajduje się Alegoria Chciwości (An Allegory of Avarice), sygnowana przez flamandzkiego malarza Jana de Herdta, a po prawej kilka XVIII wiecznych pejzaży w stylu włoskim. Nad kominkiem umieszczono dwa XIX wieczne szkockie pejzaże namalowane przez członka rodziny Nasmyth z Edynburga.
Schody prywatne wykonane z granitu, położone podczas przebudowy w latach 30. XIX wieku prowadzą do korytarza sypialni pochodzącego z tego samego okresu. Dekoracyjne otynkowanie sufitu z wcześniejszego okresu przeniesione zostało w Wieży południowej.
Korytarz sypialni. Wcześniej mieściła się tutaj oryginalna XVI wieczna Galeria długa. W XVII wieku kolekcja malowideł Ormonde stanowiła największą kolekcję obrazów w kraju.
Błękitna sypialnia mieszcząca się w Wieży nad rzeką, wyłożona jest elegancką tapetą projektu Williama Morrisa. Przylegająca do pokoju łazienka to model jednej z pierwszych sypialni typu en suite.
Sypialnia z balkonem ozdobiona jest współczesną reprodukcją ręcznie malowanej tapety chińskiej. Motywy chińskie odnajdujemy również wśród innych elementów pokoju.
Klatka schodowa utrzymywana w stylu mauretańskim daje poczucie ciekawej, nietypowej przestrzeni. Zaprojektowana przez architektów Deane & Woodward specjalnie w celu stworzenia odpowiedniego dostępu do Galerii obrazów. Jest to kolejna klatka schodowa w budynku o bardzo specyficznym rozkładzie. Wznoszące się, wpół skręcające schody oświetlone są bijącym z góry wieży światłem dziennym.
Rzeźbione dekoracje schodów – naturalistyczne listowie oraz detale niewielkich zwierząt – przypisuje się Charlesowi Williamowi Harrisonowi (1835-1903), rzeźbiarzowi w kamieniu.
Skrzydło z Galerią obrazów wzniesione zostało przez architekta Williama Robertsona na początku XIX wieku na istniejących już fundamentach. Galeria obrazów Robertsona utrzymana była w baronowskim stylu zamkowym, zgodnym z charakterem projektowanych przez niego innych części budynku. Miała ona początkowo płaski dach, co niedługo po ukończeniu okazało się nieskuteczne. W latach 60. XIX wieku znana firma architektoniczna Deane & Woodward wprowadziła zmiany w całym projekcie bloku, w którym znajduje się Galeria obrazów, oraz dokonała poprawek innych prac wykonanych przez Robertsona. W trakcie tych zmian w ścianie zachodniej pojawiły się cztery okna wykuszowe, blokując osiem istniejących tam dotąd okien. Jedno takie okno wmontowano też w ścianie wschodniej. Położony został jednospadowy dach z oszkleniem centralnym. Konstrukcja dachu na belce wspornikowej autorstwa Harrisona jest podtrzymywana przez kroksztyny rzeźbione w kamieniu. Dekoracje wykonał artysta John Hungerford Pollen (1820-1902), później profesor na wydziale sztuk pięknych w Newman College w Dublinie, przy użyciu szeregu motywów od niemal średniowiecznych po prerafaelickie, z przepleceniami i złoconymi głowami zwierząt i ptaków na skrzyżowaniach belek.
Marmurowy Kominek wykonany jest z marmuru kararyjskiego, zaprojektowanego przez J.H. Pollena również w niemal średniowiecznym stylu, a dostarczony został przez firmę Ballyntyne z Dorset Street w Dublinie. Rzeźbienia listowia pokrywające okap przypisywane są Charlesowi Harrisonowi, a fryz poniżej dekorowany jest herbami rodzin Butler i Ormonde i obrazami przedstawiającymi ważne wydarzenia z historii rodziny.
Obrazy. Część znajdujących się tutaj obrazów pochodzi z XVII wieku, a inne z późniejszych czasów. W XIX wieku kolekcja obrazów w zamku Kilkenny obejmowała prawie 300 eksponatów, na które składały się portrety królewskie oraz przodków, jak również krajobrazy holenderskie, włoskie malowidła religijne i pejzaże.
Korytarz kuchni. Do korytarza prowadzą trzy kondygnacje schodów w dół z Galerii Obrazów. Znajduje się tam Galeria sztuki współczesnej rodziny Butlerów. Korytarzem można również dotrzeć do kuchni wiktoriańskiej, w której obecnie mieści się herbaciarnia.